والشّمس چیست؟ جلوۀ روی تو یا حسین            وا لـلـیـل آیـتی ست، ز موی تـو یا حسیـن

سـرچـشـمۀ بقـاست به فـتـوای عـاشـقـان             یـک جرعه از زلالِ سبوی تو یا حسـین

تـو تـشنۀ جمـال خـدایـی و دوخـتـه است            آب فـرات، چــشم به سـو ی تو یا حسین

محراب شاهد است، که وقت نـماز عشق            خـون گـلوست، آبِ وضـوی تو یا حسین

کـرده اسـت لالـه زار، بــیـابـان دشـت را            بـاغ کـرامت است، گـلـوی تو یا حسـیـن

ای بهـتـرین شـقـایـقِ پـرپـر، هـنوز هــم             آزادگی است، زنـده به بـوی تو یا حسین

همچون دمِ مسـیـح، شفـا بخش عالم است            گـرد و غبار و تربتِ کـوی تـو یا حسین

از ابتدا ضریح تو شش گوشه داشته است            هر گوشه، کعبه را به تماشا گذاشته است